“Başarıya ulaşanlar, hiçbir yenilgiye uğramamış olanlar değil; yenilgilere rağmen hiç vazgeçmemiş olanlardır.”
İnsanların en büyük zaafı makam ve mevkii ile gelen benlik duygusudur.
Maalesef bu ;genel de o makam ve mevkiiyi hak etmemek yani liyakat sahibi olmamalarından kaynaklanmaktadır. Kendisini tartmadan ona verilen görevi hemen kabul edip sonrasında da bocalayıp, dönen çarkın dişlisine takılan demir misali bütün sistemi durdururlar.Acı olan şey ise bunun kendileri yüzünden olduğunu bilmemeleridir. Şansli oldukları bir taraf vardır ki mutlaka onların işini yapacak birilerinin olmasıdır ve sanki o işi yapıyormuş gibi görünmeleridir.
Derler ki; Şeytan uyuya kaldı bir gün. Rüzgar sert esti ve şeytan dan üç tüy düştü. Birisi paraya, diğeri mevkiiye, öteki de ihtirasa yapıştı. O günden sonra şeytan hiçbir iş yapmadı (Dostoyevski ).
Şeytanlaşan, asalak insanlar her zaman mesai de yani…
İlber Ortaylı hoca bir sohbetinde “Bir gün Üniversite de ders anlatıyorum. Bir kız öğrenci el kaldırdı, söyle kızım dedim o da hocam çok yavaş okuyorsunuz biraz hızlı olamaz mısınız? dedi. Ben de peki o zaman gel sen oku dedim. Kız ayağa kalktı geldi ve kürsünün arkasın geçti ve dondu kaldı. Çünkü benim eski bir Fransız metinden simultane Türkçeye çevirerek okuduğumu fark etti. Kıpkırmızı oldu, utandı ve yerine geçip oturdu.” Bir işi bilmeden konuşmak ve yorum yapmak işte böyle durumlara düşürür insanı…
Bunun yanında ne kadar çok çalıştığınız ve bilgi sahibi olmanızda önemli değildir, önemli olan bu bilgileri hayatınıza ne kadar kattığınız ve çevrenizle ne kadar paylaşabildiğinizdir. Bu paylaşımı yetiştirdiğimiz çocuklarımıza verdiğimiz sürece de toplum gelişir. Yetiştireceğimiz nesil ihmal edilince imar ettiğiniz her şeyi maalesef tahrip eder. Günümüzde yaşadığımız en büyük problem de bu….
Tabii ki bu hemen olabilecek bir şey değil, zamanla insanları bilinçlendirerek ve bilgi sahibi toplum haline getirerek mümkün. Hiç vazgeçmeden yılmadan uğraşmak istersek başarabiliriz. İnsan kalabilme mücadelesidir bu, şerefle, namusla, onurla…
Başarıya ulaşanlar, hiçbir yenilgiye uğramamış olanlar değil; yenilgilere rağmen hiç vazgeçmemiş olanlardır.